Αρτηριακή Υπέρταση

diagrammaN

epiplokesYpertasis farmakaYpertasis adenasEpinefridiwn feoxromokkytoma stenosiNefrikis parathormoni thyroxini antistasiInsoulini megalakria fliosEpinefridion reniniNefra rolosReninis nososConn sterodegennesi kortizoli thesiMyelou agogoIlektrikou diaxorismosNevrikou myelosEpinefridion nososFeoxromokyttoma parathireoidisOrmoni drasiParathormonis drasisInsoulinis genisiTipouDio antistasiInsoulini drasisOrmonisGH periferikoNevriko

 
 
 

Οι βάσεις της οργάνωσης του νευρικού συστήματος και η θέση του μυελού των επινεφριδίων

Το νευρικό και το ενδοκρινικό σύστημα είναι τα σημαντικά λειτουργικά μέσα ελέγχου των λειτουργιών του οργανισμού. Από κοινού παρουσιάζουν παρόμοια χαρακτηριστικά όπως η  θέση τους στον εγκέφαλο, η ικανότητα ελέγχου απόμακρων σημείων του σώματος, με ή όχι την χρήση του μηχανισμού αυτοελέγχου αρνητικής παλίνδρομης αλληλορύθμισης (feedback negative). Από την άλλη, οι κυριότερες διαφορές μεταξύ του ενδοκρινικού και του νευρικού συστήματος, βασίζονται στο χρησιμοποιούμενο μέσο για την μετάδοση της πληροφορίας. Στην περίπτωση του ενδοκρινικού συστήματος, η μετάδοση πραγματοποιείται μέσω χημικών στοιχείων, με άλλα λόγια μέσω των κυκλοφορουσών ορμονών στο αίμα. Από την άλλη, το νευρικό σύστημα εκδηλώνει την δράση του, μέσω της ηλεκτρικής μετάδοσης της πληροφορίας, δια μέσου των νευρικών ινών (αξόνων νευρικών κυττάρων ή νευραξόνων).

Οι νευρικές συνάψεις

Το νευρικό σύστημα απαρτίζεται από κύτταρα τα οποία εκτός από την τυπική σφαιρική μορφή των κυττάρων, διαθέτουν μια προέκταση εν είδει άξονα, με ειδικές τελικές απολήξεις, χρήσιμες για την μετάδοση των ηλεκτρικών μηνυμάτων (νευράξονες).

Νευρικό κύτταρο

Συνάψεις μεταξύ των νευρικών κυττάρων

Το νευρικό ερέθισμα στην πράξη είναι ηλεκτρικό ρεύμα. Ως εκ τούτου, το ηλεκτρικό ρεύμα άγεται στην διαδρομή του νευράξονα, όπου μέσω των τελικών του απολήξεων – τελικών κομβίων –μεταφέρεται στο επόμενο νευρικό κύτταρο. Πιο συγκεκριμένα, τα τελικά κομβία του νευράξονα, έρχονται σε ειδική επαφή, η οποία ονομάζεται σύναψη, με τους δενδρίτες του επόμενου νευρικού κυττάρου.

Παράλληλα με το φαινόμενο της αγωγής του ηλεκτρικού ρεύματος, κατά μήκος των αξόνων των νεύρων, τα ηλεκτρικά ερεθίσματα μεταξύ των νευρικών κυττάρων άγονται λόγω της παρουσίας χημικών ουσιών επί των συνάψεων, οι οποίες παρεμβάλλονται μεταξύ δυο διαδοχικών νευρικών κυττάρων. Με αυτόν τον τρόπο, για την μετάδοση της πληροφορίας στην επόμενη νευρική ίνα, είναι αναγκαία η χημική μετάδοση μέσω ουσιών νευροδιαβιβαστών, οι οποίες βρίσκονται μεταξύ των συνάψεων των κυττάρων του νευρικού ιστού. Οι χημικοί νευροδιαβιβαστές παράγονται από την νευραξονική απόληξη (τελικό κομβίο) του νευράξονα, εκκρίνονται στον διασυναπτικό χώρο (ή συναπτικό χάσμα) και αμέσως ενώνονται με ουσίες-υποδοχείς της μετασυναπτικής μεμβράνης -του επόμενου νευρικού κυττάρου- με σκοπό την διέγερση του επόμενου νευρικού κυττάρου.

Μικροαρχιτεκτονική των συναπτικών επιφανειών
Μικροαρχιτεκτονική των συναπτικών επιφανειών 028

Σε μικροσκοπικό επίπεδο, στις νευρικές συνάψεις ξεχωρίζουν οι προσυναπτικές κυτταρικές μεμβράνες, ο χώρος μεταξύ των δυο απέναντι κυτταρικών μεμβρανών ο οποίος ονομάζεται συναπτικό χάσμα και η μετασυναπτική μεμβράνη του επόμενου νευρικού κυττάρου.

029


Αρτηριακή υπέρταση