Οστεοπόρωση
Ως οστεοπόρωση μπορεί να ορισθεί η κατάσταση(status) (και όχι η νόσος), κατά την οποία τα οστά χάνουν τμήμα από την μάζα τους, απαραίτητη για την διατήρηση την αντοχής τους. Τα οστά τότε, λόγω της απώλειας της μάζας τους, γίνονται πορώδη και εύθραυστα, οπότε υφίστανται εύκολα κατάγματα. Εκτός της απώλειας της μάζας τους, τα οστά υπόκεινται επιπρόσθετα στην καταστροφή της μικροαρχιτεκτονικής των οστικών δοκίδων τους.
 |
|
 |
 |
 |
|
Όταν το άτομο είναι νεαρό σε ηλικία, τα οστά, όπως και οι υπόλοιποι ιστοί του σώματος, ανανεώνονται συνεχώς 
επειδή τα ηλικιωμένα κύτταρα καταστρέφονται και αντικαθίστανται από νέα υγιή κύτταρα. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται καθ΄όλη την διάρκεια του βίου (παρά το σχετικά αρνητικό ισοζύγιο υπέρ της καταστροφής των κυττάρων που εγκαθίσταται προϊούσης της ηλικίας). Έτσι μετά την ηλικία των 45 ετών παρατηρείται προοδευτικά μεγαλύτερη απώλεια οστού από την αναμενόμενη, κυρίως στις γυναίκες. Τα άτομα αρχίζουν να πονούν στην ράχη καθώς η σπονδυλική στήλη συμπιέζεται έχοντας απωλέσει οστική μάζα.
Γενικά, η κατασκευή των οστών βασίζεται στον σχηματισμό της εξωτερικής επιφάνειας του οστού γνωστής ως περιόστεο, και στο εσωτερικό του οστού με εικόνα "σπογγώδους" οστού αποτελούμενο από διασταυρούμενες από όλες τις διευθύνσεις "οστικές δοκίδες". Αυτή η μικτή δομή κατορθώνει την μέγιστη αντοχή του υλικού του οστού σε όλους τους τύπους κραδασμών. Στην περίπτωση οστεοπόρωσης, δηλαδή εμφάνισης σημαντικού βαθμού απώλειας οστού, δικαιολογείται λέπτυνση του συμπαγούς περιόστιου καθώς και αραίωση των οστικών δοκίδων στην εσωτερική μοίρα του οστού (εξ΄ου και η χρήση του όρου "πόρωση" εκ του ελλ. "πόρος"=τρύπα. αυλός).
 |
 |
 |
Συνώνυμη με την αραίωση που συμβαίνει επι του συνόλου του σώματος του οστού, ήτοι της οστεοπόρωσης είναι η έκφραση "οστική απώλεια". Συνέπεια της οστικής απώλειαςείναι ο πόνος και το κάταγμα.
Στις βαριές περιπτώσεις, στις οποίες η σπονδυλική στήλη έχει υποστεί σοβαρή παραμόρφωση, είναι δυνατόν να εμφανιστούν αναπνευστικά προβλήματα, καθώς και
 |
 |
 |
απώλεια του σωματικού ύψους έως και 30 εκατοστά, κύφωση, ακράτεια ούρων. Το πρωιμότερο όμως σύμπτωμα, το οποίο εγείρει την ανάγκη για ιατρική αντιμετώπιση είναι ο πόνος, με στόχο στη συνέχεια να αποφευχθεί το κάταγμα.
Τα κατάγματα μπορούν να συμβούν αυτόματα (με το βάρος λίγων ψώνιων! τον βήχα!!) στις μεγάλες οστικές απώλειες και φυσικά προκλητά όπως μετά την πτώση στο έδαφος.
 |
 |
Μια στις τρείς γυναίκες –πολύ περισσότερο από τους άνδρες-μεγαλύτερες των 50 ετών, θα υποστούν ένα οστεοπορωτικό κάταγμα κατά την διάρκεια της ζωής τους με αποτέλεσμα να προκαλούνται 200.000 κατάγματα στην Ελλάδα κάθε έτος.
Η τυπική θέση των καταγμάτων είναι στον καρπό του χεριού, το ισχίο (γοφό) και την οσφύ (μέση). Η οστική απώλεια σε αυτές τις περιπτώσεις έχει ξεπεράσει το 30-40% της υποδειγματικής οστικής πυκνότητας.
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |