Οι αδρενεργικοί υποδοχείς

Στην μετα-συναπτική μεμβράνη, είναι γνωστό ότι δρουν οι απελευθερωμένοι από την προ-συναπτική μεμβράνη νευροδιαβιβαστές. Στην περίπτωση του αυτόνομου νευρικού συστήματος, ο χημικός μεσολαβητής ο οποίος εκλύεται στις νευρικές συνάψεις (νοραδρεναλίνη), πρέπει να προσδεθεί στην μετα-συναπτική μεμβράνη σε ουσίες-υποδοχείς επί της κυτταρικής μεμβράνης των νευρικών κυττάρων, ώστε μετά από μια αλυσίδα αντιδράσεων να εκσπάσει η γέννηση ενός νέου ηλεκτρικού ερεθίσματος, στο επόμενο νευρικό κύτταρο.
Οι ουσίες-υποδοχείς στην μετασυναπτική μεμβράνη ονομάζονται αδρενεργικοί υποδοχείς και διακρίνονται σε α1, α2, β1, β2, β3.
Ουσίες ή φάρμακα που ευοδώνουν την διέγερση των μετασυναπτικών υποδοχέων αποκαλούνται αγωνιστές.
Ουσίες ή φάρμακα που αναστέλλουν την διέγερση των μετασυναπτικών υποδοχέων αποκαλούνται ανταγωνιστές (ή αποκλειστές (blockers).
H χορήγηση των ανταγωνιστών των αδρενεργικών υποδοχέων κατορθώνει να μειώσει την αρτηριακή πίεση. Στην φαρέτρα του ιατρού καθίσταται ένα από τα πιο αποτελεσματικά όπλα για την αντιμετώπιση της. Η χρήση των αδρενεργικών αποκλειστών, παρουσιάζει αποτελέσματα στο σύνολο των νευρικών απολήξεων που καταλήγουν στα όργανα, επηρεάζοντας με τον τρόπο αυτό την λειτουργία των οργάνων. Επιπλέον όμως, οι αδρενεργικοί αποκλειστές δρουν επί του τοιχώματος των αγγείων, στα οποία καταλήγουν  οι νευρικές απολήξεις, με αποτέλεσμα την αγγειοδιαστολή τους. Συνέπεια αυτού, είναι η μείωση της αρτηριακής πιέσεως.  
Σήμερα, η ευρεία χρήση των αδρενεργικών αποκλειστών έχει γενικευτεί κυρίως στην χρήση των β-αποκλειστών, με την κυκλοφορία εξειδικευμένων μορίων β1, β2, β3, ώστε να αποφεύγεται η γενικευμένη δράση τους σε όλα τα όργανα-εκτός των αγγείων- και ως εκ τούτου, η μη ανάπτυξη ανεπιθύμητων παρενεργειών.

Εν κατακλείδι, οι ομάδες των φαρμάκων για την αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης, με μηχανισμό δράσης που επεμβαίνει και επηρεάζει κάποιο ενδοκρινικό μονοπάτι είναι οι ακόλουθες:

1. Ανταγωνιστές του μετατρεπτικού ενζύμου

2. Ανταγωνιστές της αγγειοτενσίνης ΙΙ

3. Ανταγωνιστές της ρενίνης

4. Ανταγωνιστές της αλδοστερόνης

5. Αδρενεργικοί ανταγωνιστές

   Σημειωτέον, ότι η προαναφερόμενες ομάδες φαρμάκων ή συνδυασμός τους, χρησιμοποιείται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 90%-95% των ασθενών με υπέρταση. Οι φαρμακευτικές ομάδες συμπληρώνονται με την χρήση των

6. Ανταγωνιστών ασβεστίου και των

7. Διουρητικών.