Με την ανακάλυψη των φυσιολογικών μηχανισμών ρύθμισης της αρτηριακής πίεσης, τέθηκαν οι βάσεις των θεραπευτικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπισή της. Έτσι, με βάση όλους τους κρίσιμους σταθμούς και τα μονοπάτια των λειτουργιών, που ρυθμίζουν την αρτηριακή πίεση, αμέσως δημιουργήθηκαν στην αρχή ερευνητικά και μετέπειτα θεραπευτικά μοντέλα.
Τέσσερεις σημαντικές ομάδες φαρμάκων με διαφορετικό μηχανισμό δράσης χρησιμοποιούνται ευρέως για την αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης. Πρόκειται για τους:
- αναστολείς της ρενίνης (IDR) στην προσπάθεια μείωσης του υποστρώματος ρενίνη-αγγειοτενσίνη - αλδοστερόνη
- αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου (ACE) λειτουργώντας ως ανασταλτικό στον ίδιο άξονα
- αναστολείς της αγγειοτενσίνης ΙΙ, (ARA-II)με τον ίδιο τρόπο
- αναστολείς της αλδοστερόνης
Με αυτόν τον τρόπο είναι διαθέσιμες φαρμακευτικές ουσίες οι οποίες δύνανται να επηρεάσουν το σύνολο των σταθμών του μονοπατιού της ρενίνης-αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης, μειώνοντας την αρτηριακή πίεση.
Εκτός από τα φάρμακα που σχετίζονται με τον άξονα ρενίνης- αγγειοτενσίνης-αλδοστερόνης, η φαρμακολογία της υπέρτασης ασχολείται με την μελέτη των φαρμάκων που σχετίζονται με το αυτόνομο νευρικό σύστημα καθ΄ εαυτό ή με τους υποδοχείς οι οποίοι ανευρίσκονται σε κύτταρα ελεγχόμενα από το αυτόνομο νευρικό σύστημα, όπως ο καρδιακός μυς, οι λείες μυϊκές στοιβάδες, οι αδένες.
Αναφέρθηκε ότι αμέσως μετά την έξοδό τους από το κεντρικό νευρικό σύστημα οι νευρικές ίνες, στον παράπλευρο χώρο της σπονδυλικής στήλης, έρχονται σε επαφή με τα παρασπονδυλικά νευρικά γάγγλια. Αυτό σημαίνει, ότι οι νευρικές ίνες εξερχόμενες (συγκεκριμένα οι νευράξονες των νευρικών κυττάρων) από το κεντρικό νευρικό σύστημα, συνάπτουν σύναψη εντός των γάγγλιων, με το επόμενο νευρικό κύτταρο. Ο τύπος της χημικής ουσίας -του νευροδιεγέρτη – ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί σε αυτές τις συνάψεις, καθορίζει έναν ειδικό τρόπο ταξινόμησης του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Μεγάλος αριθμός περιφερικών νευρικών ινών, του αυτόνομου νευρικού συστήματος, συνθέτει και απελευθερώνει στις νευρικές συνάψεις την ουσία ακετυλοχολίνη. Γι΄αυτό τον λόγο οι νευρικές ίνες και οι συνάψεις τους, ονομάζονται «χολινεργικές».
Την ακετυλοχολίνη ως νευροδιεγέρτη, διαθέτουν όλες οι προ-γαγγλιακές κινητικές νευρικές ίνες (όπως και οι σωματικές κινητικές νευρικές ίνες –του μη αυτόνομου νευρικού συστήματος-των σκελετικών μυών).
Όμως το μεγαλύτερο μέρος από τις μετα-γαγγλιακές συμπαθητικές ίνες, συνθέτουν και απελευθερώνουν έναν άλλο νευροδιεγέρτη, την νοραδρεναλίνη. Για τον λόγο αυτό, οι νευρικές ίνες και οι συνάψεις τους, ονομάζονται (για συντομία) «αδρενεργικές».